Ən gözəl”sən”!
Bölüm: 30
Sənan divanda qollarını sinəsində çarpazlayıb otumuşdu.
Başının üstündə dayanıb, məzəmmətli
baxışlarıın ona dikən oğlanları görməzdən gəlməyə çalışırdı. Lakin bu o qədər də
asan deyildi.
-
Deməli Süsən bacımnı gecənin bu vaxtı tək qoyub
gəldin hə?
-
Mən neynim? Özü durduq yerə “özüm gedərəm” deyib
getdi.
Samir başını yelləyib:
-
Bir qız “yox” deyirsə, bu “hə” deməkdi. Sən necə
oğlansan ki, bunu bilmirsən?
-
Amma o anormal “yox” dedisə, sən etiraz etsən
öldün deməkdi. Sən güya onu tanımırsan?
Samir razılaşıb, başını yellədi. Elçinlə Elnurun ona
baxdığını görüb, çiynini çəkib “neynim haqlıdı”- deyə pıçıldadı. Sənan ayağa
qalxıb “da sorğulamanız bitdisə, gedirəm” deyib otaqdan çıxmaq istəyirdi ki,
Süsənlə rastlaşdı. Süsən gözlərini ondan qaçırıb görməzdən gəlirdi. Elçin ona tərəf
qaçıb:
-
Şükür Süsən bacı sağ-salamat gəldin. Narahat
olmuşduq.
Sənan oğlanların Süsənin ətrafını sarıb, ona durmadan necə
olduğu haqqında suallar verdiyni görüb pıçıltadı:
-
əslində yolda rastlaşdıqları salamatdı deyə
yoxlamaq lazımdı.
Süsən başını yerdən qaldırmadan sakit səslə dedi:
-
bağışlayın. Bacara bilmədim. Mən əvvəl ki, kimi
olmaq istəyirəm.
Oğlanlar Süsənin bunu deyərkən həqiqətən də əziyyət
çekdiyini görürdülər. Əllərini düyünləyib,
baaşını aşağı salmışdı və səsi biraz titrəyirdi. Yəqin bunu demək üçün cəsarətini
güclə toplamışdı. Bu an həqiqətən də bir uşaq kimi şirin görünürdü. Elçin gülümsəyərək:
-
nolacaqki. Necə istəyirsənsə elə olsun.
-
Həm əvvəlki halında cazibədərar sayıla bilər.
-
“ya olduğun kimi görün, ya da göründüyün kimi ol”
Süsən başını qaldırıb, təəccüblə oğlanlara baxdı. Həqiqətən
belə bir reaksiya gözləmirdi. Yenə onun inadını qırmağa çalışacaqlarını
düşünmüşdü. Təccüb qarışıq sevinclə:
-
Doğurdan? Bəs onda kirayə nolacaq?
-
Süsən bacı kirayəni ödəyərik biz. Təki sən necə
rahatdısa elə ol. Həm sən bizim dostumuz –bacımızsan.
Samir başını yelləyib, gülümsəyərək:
-
Hətda mənim belə həyatımda ilk dəfə “bacı” deyə
biləcəyim qızsan.- deyib, Süsənin gülümsəyərək ona baxmasından sonra pıçıldadı:
-
Bunu daha
da çətinləşdirisən.
Elnur hər kəsin ona baxdığını görüb, bir şey deməli olduğunu
anladı. Yüngülcə öskürüb:
-
Yeməyimizi bişirirsən, paltarlarımızı yuyursan,
evi səliqəli saxlayırsan, bizə özünə məxsus şəkildə baxırsan. əslində məntiqlə
baxsaq “anamız” kimi davranırsan.
Süsən Elnura təəccüblə baxarkən, Samir Elnurun kürəyinə
vurub “danışdı dahi” dedi. Hər kəs gülərkən,
Elçin Sənanın hələ də qapı ağzında dayandığını görüb dedi:
-
Sənan sən də bir şey de da.
Sənan qaşlarını çatıb bayaqdan onlara baxırdı. Elçinin sözü
ilə onlara yaxınlaşdı. Gözlərini Süsənə dikib, biraz sərt şəkildə:
-
Sən kirayəyə görə sənə kömək etdiyimizi düşünürsən?
-
Yəni elə bildim...
-
Nə bildin?!
Süsən Sənanın birdən qışqırmasından biraz çəkinsə də, o da sərt
şəkildə ona baxmağa başladı. Samir Sənanın qolundan çəkib, “sakit ol” dedi. Amma
Sənan ona fikir vermədən qolunu sərt şəkildə çəkib, Süsənə daha da yaxınlaşdı. Getdikcə
artan qəzəblə:
-
Yəni sənin təhqirlərinə pula görə dözürdük?
-
Mənim demək istədiyim...
-
Yəni səni dəyişdirmək üçün bu qədər əlləşməyimiz
pula görə idi? Elçinin, Samirin, Elnurun sənin anlamaq üçün hər şeyi elədiyin
halda bezmədən sənə dərs verməsi pula görə idi?! mənim... Mənim elədiyim hər
şey pula görə idi?... Gey kimi davranmam, sənin zərblələrinə qarşılıq verməməm,
yanında dayanmam pula görə idi səncə?!
Oğlanlar Sənanı dayandırmağa çalışlarada bu mümkün deyildi.(müəllif:
Cəmilə Məmmədli) Sənan onlardan güclü olduğunda asanlıqla əllərindən qurtulub
Süsənə daha da yaxınlaşırdı. Sonunda onun susduğu görüb oğlanlar da geri çəkildilər.
Sənan Süsənin qarşısında tərpənmədən dayanmışdı. Gözlərində biraz əvvəlki qəzəbindən
əsər qalmamışdı. Daha çox kədər, acı vardı. Süsənin başını aşağı əydiyini görüb
pıçıldadı “ üzümə bax..”. Süsən tərpədiyindən bu səfər qışqıraraq:
-
Üzümə bax deyirəm sənə!- Süsən başını
qaldırdığını görüb, gözlərinə baxaraq:
-
Bu qədər zəhlən gedir oğlanlardan? Bu qədər nifrət
edirsən bizə? Mənə?...
Süsən Sənanın gözlərindəki acını görüb, donub qaldığından tək
kəlimə edə bilmirdi. Sənan isə onun susmasını səhv başa düşüb, özünü cevirdi. “anladım”
deyə pıçıldayıb, arxaya döndü. Otaqdan çıxarkən “ kaş normal qız olaydın” dedi.
Sənanın son sözləri Süsənin qulaqlarında cingildəyirdi. Nə etdiyini tam
bilmirdi, amma etdiyinin Sənanı çox incitdiyi bəlli idi. nədənsə bu da onun ürəyini
ağrıdırdı.
Oğlanlar nə baş
verdiyini anlamırdılar. Lakin Samirlə Elnur Süsəni sakitləşdirməyə çalışarkən,
Elçin Sənanın arxasıyca getdi. Otağına girib, əsəbi şəkildə:
-
Sənə noldu belə? Niyə Süsən bacının üstünə
düşdün?!
Çarpayısında uzanıb, qollarını başının altında çarpazlayan Sənan
vecsiz şəkildə dedi:
-
Bilmirəm. Əsəbləşdim.
-
Niyə əsəbləşdin ki? Durduq yerə qıza qışqırmağa
başladın. Noldu ki?
Sənan:
-
Bilmirəm!- deyə qışqırıb dikəldi. Çarpayını kənarında
oturub, əli ilə başını tutaraq daha sakit səslə:
-
Ona nyiə kömək etmək istədiyimizi belə
anlamır... başqa bir şeyi necə anlayacaq? Onunla dost olmaq belə mümkün deyil,
ya... bilmirəm! Nə istədiyimi bilmirəm! Amma bildiyim bir şey var, o bunu
anlamayacaq...
Elçin təəccüblə Sənana baxırdı. Ilk dəfə idiki onu belə
görürdü. Bu qədər çarəsiz, bu qədər kədərli və bu qədər aciz... güclə udqunub
pıçıldadı:
-
Sənan...
-
Hə.
-
Sən onu sevirsən?
-
Kəs səsini...
Səhər Süsənlə Sənan arasındakı gərginlik hiss olunurdu. Ikisi
də mümükün qədər bir-birindən uzaq durmağa çalışırdılar. Yemək bitdikdən
sonra oğlanlar bir-bir evdən çıxdılar. Həmişəki
kimi ən sonda evdən çıxan Sənan qapının dəstəyinə əlini atmışdı ki:
-
Dayan.
Sənan arxasını dönüb Süsəni gördükdə əsəbi şəkildə:
-
Nə?
-
Mən...mən dünən elə demək istmə...
-
Nə fərqi varki? Sən əsla dəyişməzsən. Kobudsan,
səliqəsizsən, danışmaqdan çox döyüşürsən. Oğlan olmalıydın, çaşıb qız olmusan. Heç
oğlan olsaydin bele üzünə heç bir qız baxmazdı.
Sənandan üzr istəməyi düşünən Süsən, sözləri ilə qəzəblənib
qışqırdı:
-
Əsl sən özünə bax. Dayanmadan qışqırırsan,
acgözsən. Hələ axmaqlığını demirəm, rekord qırır o!
-
Anormal ifritə! Ikimiz az qala ekiz kimi dəst
geyinirik, bir qız necə geyinməlidi onu belə bilmirsən!
-
Ha! Iyrənc məxluq! O qədər iyrəncsən ki,
paltarlarını maşına atmasam aylarla eyni köynəkdə gəzərsən! Güya sən bir qızla
necə danışacağını bilirsən də!
Sənan:
-
Qarşımdakı normal qız olsa bilər... –deyə
qışqırmaq istəyirdi ki, arxasında birinin olduğunu hiss edib çevrildi. Həqiqətən
də qapı aralığından Aysu onlara gülümsəyərək baxırdı. Onu gördüklərini anlayıb,
qağını daha da açaraq:
-
Deməli dalaşırsız? Ay nə şirin.
Sənan Aysunun üzündən həqiqətəndə buna sevindiyini anlayıb
ani bir hərəktələ yanındakı Süsənin biləyindən tutdu. Özünə tərəf çəkib,
qolları arasına alaraq Aysuya gülümsəyərək baxıb:
-
Olur ara da. Amma çox sevirəm deyə qısa çəkir.-
deyib Süsənin saçlarından öpdü. Aysuya acıq verirmiş kimi baxıb, az qala ürəyi
gedən Süsəni daha çox özünə sıxıb davam etdi:
-
Sən keç içəri. Süsən məni yola salıb gəlir.
Aysu əsəbi şəkildə ayaqlarını yerə vuraraq, yenə süni şəkildə
gülümsəyib yanlarından keçdi. Süsən isə Sənanın etdiyindən sonra özünə gələ
bilmirdi. Beynində durmadan Sənanın onu qucaqlayıb öpdüyü an canlanırdı. Ürəyinin
nəfəsini kəsəcək qədər tez-tez döyünməsi isə onu daha da həyacanlandırırdı.
Sonunda özünə gəlib, hələ də Sənanın qollarında olduğunun fərqinə vardı. Cəld “
çox sağ ol” deyib, ondan uzaqlaşmaq istəyirdi ki, Sənan onu buraxmadı. Möhkəm
qucalayıb, sinəsinə sıxaraq başını çiyninə qoydu. Bir neçə saniyə elə qaldıqdan
sonra başını qaldırmadan Süsənin qulağına “kaş başa düşə bilsən” deyə pıçıldadı.
Ani şəkildə onu buraxıb, qapıdan çıxıb getdi. Süsən qapının ağzında donub
qalmışdı. Ağlı, fikirləri, ürəyi qarmaqarışıq idi. nə olduğu, nə edəcəyini
bilmirdi. Bildiyi tək şey Sənanın qollarında özünü heç olmadığı qədər yaxşı
hiss etdiyi idi....
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder